Daar was en Sloot.
Un Aantjeflott un Sünnenschien,
de targden sük.
In de Huuk,
waar Wall un Treije (lüttje Brügg)
sük nuppen deen; (annannerstöten)
satt,
deep un natt,
en Stiekelstargennüst,
un vör
de Döör
harr Stiekelbaas en Spöölstee maakt.
Un Jüffer Sünn kunn dwars
bit up de witte Grund
dör ’t Water kieken.
„Nu spöölt man“, see oll Stiekelmöh.
Twintig lüttje Stiekelstargen
wrösseln sük un spölen. (balgen sük)
Twintig lüttje Stiekelstargen
dör dat Water wöhlen.
Spölen: „Kriegen“, „Tick“, „Slag-an“;
Spölen „Rover un Schandaarm“.
Stiekelmoder word um ’t Hart
för so ’n Gottesriekdom warm.
Stiekelbaas mit blaue Hasen, (Strümpen)
Klumpen, Maibüx, Buseruuntje –
rookt sien Döövke „Swarte Kusen“.
Mit sien Puckel tegen d’ Döörpost
un de linker Hand in d’ Büüs
smüüsterlacht he na de Spöölkring
van sien twintig
nüver lüttje Stiekelstargen.
Vader lacht un
Moder freit sük.
Kinner juchtern, dat ’t so ’n Aard hett.
Sünner Enne is hör Glück.
Do – mitmaal –
de Welt geiht unner,
of ’t geböhrt en anner Wunner,
Sünnenschien un Spööldagslüst
sünd verflogen. In hör Nüst
pultern Stiekelbaas un -moder.
Achter hör – Hals over Kopp –
twintig lüttje Stiekelstargen …?
Wassen ’t twintig west
in de Aantjeflottensloot,
was denn de Nood
neet so groot …
Man tweje fehlen.
Stiekelhartjes puckern.
Stiekeloogjes tranen.
Stiekelbaas, heel over d’ Stüür,
swemmt dör d’ Sloot nu hen un her,
swemmt dör d’ Sloot nu dwars un dweer,
grippt neet ins sien Piepke weer,
in dat Stiekelstargennüst –
is 't mitmaal nu kold un früst …
un vörbi is all de Lüst
Ut: Oostfreesland Kalenner 1937, bewarkt van HHB
Steiht in Diesel 95 (Vörjahr 2016)