Man dat Lenzgesicht van de Natuur is doch wunnerbaar!
Wenn de Doornbusk bleiht, un de Eeer mit Grass un Blömen prahlen deit!
So ’n helle Dezemberdag is ok woll mooi un dankensweert,
wenn Barg un Daal in Sneei kleddt sünd
un uns Böskupper in de Mörgenstünn de Baard mit Ruugfröst behangt,
man dat Lenzgesicht van de Natuur is doch wunnerbaar!
Un in dat Holt drifft dat Bladen, un de Vögel tirileert,
un de Saad wasst sük ut to Ahren,
un daar hangt en Wulk in de Baag van de Heven,
un de Regen brengt nix as Segen!
„Waak up, mien Hart, doo singen
Gott, Maker van all Dingen!“
Dat is, as of he vörbistappde, un de Natuur harr sien Komen al van feern föhlt
un stunn bedest bi de Padd in hör Prunkkleed un jubileerde!